Diğer Görseller
Dua, insanın eksiklerini telafi etme, istek ve arzularını dillendirme vasıtasıdır. Aynı zamanda dua, kişinin manevi gelişim ve büyümesine de katkı sağlamaktadır. Kişiyle Allahı arasında bir köprü vazifesi gören dua, kişinin kendisi ve Allahı arasında irtibat kurma vesilesidir. Allah ile kurulan bu iletişim sayesinde dua, Allahı ile güvenli bir bağ kurulmasına aracılık etmektedir. İç dünyamızın dile gelişi olan dua, fiziksel hareketlerimizle birleşebildiği gibi, hiçbir dışsal yansımaya gerek duymaksızın tamamen içsel dinamiklerimizle de gerçekleşebilmektedir. Her an kişinin Allahıyla iletişimini sağlayan dua, özellikle sıkıntılı süreçlerinde kişiyi yalnızlık duygusu ve terk edilmişlik hissine karşı da koruyabilmektedir. Bu sayede dua, kişiye ruhsal ve zihinsel açıdan rahatlama sağlamaktadır. Manevi danışmanlarımızın önderliğinde tüm işlerinizin yeniden düzelmesine veya açılmasına veya bereketlenmesine vesile olan ve danışmanlarımız tarafından hazırlanan rızık, kısmet açma, evlenme, bereket, şerlerden korunma vs. gibi dualarının fizyolojik hastalıklarıza karşı manevi tedaviyi tamamlayıcı bir rol üstlendiği de görülmektedir. Bu hizmetimizden derneğimize bağış yaparak yararlanabilirsiniz. Bu bağışlarınız derneğimiz çatısı altında eğitim hizmetlerinde kullanılmaktadır.
Toplumun her kesimine eğitim ve kültür hizmetleri sunarak, bireylerin manevi ve akademik gelişimlerine katkı sağlamak.
Hayat eğitiminin temel alındığı, özgür ve bilinçli bireylerin yetiştiği bir toplumun oluşumuna öncülük etmek.
İnsanlığa hizmet, eğitimde kalite, toplumsal sorumluluk, çeşitlilik ve hoşgörü ilkelerine bağlılık.
Elif-lâm-râ. Bu, rablerinin izniyle insanları karanlıklardan aydınlığa, güçlü ve övgüye lâyık olan Allah'ın yoluna çıkarman için sana indirdiğimiz kitaptır.
(İbrahim, 14/1)
Allah, yarattıklarına daima yumuşak davranır ve yumuşak davranılmasını sever, şiddet ve kabalık karşılığında vermediğini nezaket ve ağırbaşlılık karşılığında verir.
(Ebû Dâvud, "Edeb", 11)
Allah'ım! Senden; dünya ve ahirette afiyet dilerim.
(Ebû Dâvud, "Edeb", 110)